مثبت زندگی: فرقی نمی‌کند چقدر به حمام می‌روید، از صابون و شامپو و انواع شوینده‌ها استفاده می‌کنید و مسواک می‌زنید؛ بدن انسان مانند جنگلی مملوء از تریلیون‌ها اورگانیسم کوچک مثل انواع باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها و حتی حیوانات میکروسکوپی است و در همین لحظاتی که مشغول خواندن این جملات هستید درون و روی بدنتان زندگی می‌کنند. این حقیقت اگرچه مشمئز کننده است اما باید آن را پذیرفت. در اینجا به موجودات زنده‌ای می‌پردازیم که درون و روی بدن انسان زندگی می‌کنند.
۱- باکتری‌های روی پوست سر
عمده‌ترین باکتری‌های پوست سر پروپیونی باکتریوم و استافیلوکوکوس هستند. وقتی تعداد پروپیونی باکتریوم‌ها از تعداد استافیلوکوکوس‌ها بیشتر باشد، پوست سر از سلامت برخوردار است اما وقتی تعداد استافیلوکوکوس‌ها بیشتر باشد، این مسأله منجر به شوره می‌شود.
۲- مایت‌های ابروها و مژه‌ها
مایت‌های دمودکس روی مژه‌ها و درون فولیکول‌های موهای ابرو و دیگر قسمت‌های بدن زندگی می‌کنند. این موجودات کوچک جثه بلند و پاهای کوتاه و پهنی دارند و در تمام طول عمرشان در میان موهای صورت و بدن زندگی می‌کنند. آنها در همان جا می‌خوابند، تغذیه و حتی جفتگیری می‌کنند. اما این موجودات برخلاف ظاهر مشمئز کننده‌ای که دارند معمولا مشکل ساز نیستند مگر آنکه جمعیت آنها زیاد شود یا ناگهان باعث واکنش آلرژیک شوند.
در این صورت، باعث بروز بیماری‌های پوستی مثل روزاسه یا درماتیت سبورئیک می‌شوند. گاهی این مایت‌ها علت خشکی یا سوزش چشم‌ها هستند. از قرار معلوم این موجودات با بالا رفتن سن علاقه بیشتری به ما پیدا می‌کنند چون این مایت‌ها تنها در ۲۰ درصد از افراد زیر ۲۰ سال وجود دارند.
۳- باکتری‌های روی پوست صورت
پوست بدن یکی از مهم‌ترین محافظان آن در برابر تهدیدهای بیرونی است و باکتری‌هایی که روی پوست زندگی می‌کنند مانند نگهبان عمل می‌کنند. سلامت کلی پوست به تعادل میان سلول‌های پوستی و میکروب‌های روی پوست بستگی دارد که به طور متوسط یک تریلیون باکتری هستند.
عمده‌ترین این باکتری‌ها استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، استافیلوکوکوس هومینیس، کورینه باکتریوم سیمولانس و کورینه باکتریوم آکولنس هستند. در حقیقت این باکتری‌های مفید با پر کردن منافذ کوچک پوست به باکتری‌های مضر اجازه ی ورود نمی‌دهند.
۴- میکروب‌های درون بینی
بینی و دهان مانند پوست بیش از هر نقطه دیگر بدن در معرض محیط بیرون قرار دارند و در هر لحظه میکروب‌های بسیار زیادی به آنها هجوم می‌آورند. اما سیستم پیشرفته‌ای وجود دارد که درصورت ورود موجودات مضر، آنها را از بین می‌برد.
عمده‌ترین باکتری‌های درون بینی استافیلوکوکوس و کورینه باکتریوم هستند. استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، باکتری بی ضرری است که می‌تواند با باکتری کشنده استافیلوکوکوس اورئوس مقابله کند. دیگر اورگانیسم‌های کوچک مثل مایت‌ها و قارچ‌ها معمولا در سوراخ‌های بینی زندگی نمی‌کنند.
۵- میکروب‌های درون دهان
بعد از روده، احتمالا بیشترین انباشت میکروب‌ها در حفره‌ی دهان است. اگر دندان‌های خود را به طور منظم مسواک نمی‌زنید، احتمالا روی سطح دندان‌هایتان زیست لایه‌ای از باکتری‌ها به ضخامت ۳۰۰ تا ۵۰۰ سلول وجود دارد. طبق ارزیابی‌ها هزار نوع باکتری می‌توانند در دهان ما زندگی کنند.
شایع‌ترین باکتری‌های دهان استرپتوکوکوس سانگوئیس و استرپتوکوکوس موتانس هستند. استفاده منظم از مسواک و نخ دندان نه تنها با بوی بد ناشی از این باکتری‌ها مقابله می‌کند بلکه از بروز بیماری‌های لثه که منجر به خونریزی آن می‌شود هم جلوگیری می‌کند. زمانی که به طور مداوم درگیر بیماری التهاب لثه باشید، باکتری‌ها وارد دستگاه گردش خون شده و باعث بروز مشکل می‌شوند.
۶- میکروب‌های میان انگشتان پا
تفاوتی ندارد پاهایتان بو می‌دهند یا نه؛ قارچ‌ها و باکتری‌های مختلفی در آنجا زندگی می‌کنند، مثل میکروب‌های انگلی تریکوفیتون و اپیدرموفیتون که منجر به بیماری قارچ پا یا همان بیماری پای ورزشکاران می‌شوند. رعایت بهداشت شخصی مثل شستشوی منظم پاها و پوشیدن دمپایی در باشگاه، استخر و دیگر مکان‌های عمومی، از افزایش جمعیت این موجودات بدبو جلوگیری می‌کند.
۷- میکروب‌های زیربغل
اگر هیچ اورگانیسمی زیر بغل وجود نداشت، دیگر نیازی نبود با بوی بد این قسمت از بدن مقابله کنید، چون داشنمندان پی برده‌اند بوی بدن ناشی از باکتری‌هایی به نام کورینه فورم است که اسیدهای چرب و پروتئین موجود در عرق بدن را تجزیه می‌کنند. هر چه تعداد این باکتری‌ها بیشتر باشد، بو شدیدتر خواهد بود.
۸- باکتری‌های روی دست‌ها
دست‌ها یکی از ابزارهای ما برای کشف دنیای اطرافمان هستند و به همین دلیل پیوسته در معرض اورگانیسم‌های محیط بیرون قرار دارند. انگشتان دست‌ها مملوء از باکتری هستند و هر بار که سرتان را می‌خارانید یا انگشت‌تان را در دهان‌تان فرو می‌برید، این اورگانیسم‌ها را از یک نقطه بدن به نقطه دیگر آن منتقل می‌کنید. کارشناسان معتقدند شستن چند باره دست‌ها می‌تواند به خلاص شدن از این باکتری‌ها کمک کند چون بسیاری از آنها باکتری‌های مضری هستند.
۹- باکتری‌های درون ناف
ناف یک از قسمت‌های بدن است که معمولا در هنگام شستن بدن از آن غفلت می‌شود. دانشمندان با آزمایش بر روی نمونه‌های ناف ۶۰ نفر مشاهده کردند هزاران نوع باکتری در ناف پنهان شده‌اند.
۱۰- میکروب‌های درون واژن و مجرای ادرار مردان
طبق ارزیابی‌ها ۳۰۰ نوع میکروب درون واژن وجود دارد و دانشمندان معتقدند این اورگانیسم‌ها در سلامت تناسلی نقش دارند و به مقابله با بیماری‌ها کمک می‌کنند. عمده‌ترین باکتری‌های مفید واژن، اعضای خانواده لاکتوباسیلوس هستند. این باکتری‌ها لاکتیک اسید ترشح می‌کنند و به دفع دشمنان مهاجمی مثل قارچ کاندیدا کمک می‌کنند که عامل عفونت است. طبق تحقیقات جدید، درون آلت تناسلی و مجرای ادرار مردان هم میکروب‌هایی وجود دارد.
۱۱- باکتری‌های درون روده
بیش از ۱۰ هزار نوع باکتری شناخته شده (بیشتر آنها هنوز شناسایی نشده‌اند) درون بدن انسان‌های سالم زندگی می‌کند که دست کم ۴ هزار تای آنها در روده‌ها هستند و به گوارش، ایمنی بدن و سلامت کلی آن کمک می‌کنند. عمده‌ترین این باکتری‌ها فیرمیکوت‌ها و باکتروئیدها هستند. این اورگانیسم‌ها به تجزیه کربوهیدرات‌ها کمک می‌کنند و مواد مغذی ضروری‌ای مثل ویتامین های B و K تولید می‌کنند. زیاد بودن تعداد باکتری‌های مفید روده به دفع باکتری‌های مضر کمک می‌کند.
۱۲- انگل درون مغز
مغز انسان معمولا به دلیل برخورداری از یک سد خونی عاری از میکروب‌های دیگر نقاط بدن است. سد خونی مغز نوعی سیستم تصفیه است که به مغز امکان آن را می‌دهد تا خون مورد نیازش را بدون خطر عفونی شدن دریافت کند.
عفونت‌های باکتریای مغز معمولا در اثر عفونت یک زخم یا اختلال در سیستم دفاعی بدن رخ می‌دهند. اما اورگانیسم‌هایی وجود دارند که می‌توانند سد خونی را دور بزنند. یکی از شایع‌ترین آنها توکسوپلاسما گوندی، نوعی انگل است که در مغز حدود ۸۴ درصد افراد زندگی می‌کند.
این باکتری انگلی با پنهان شدن درون سلول‌های ایمنی یا عصبی از سد خونی مغز عبور می‌کند و رفتار فرد را به گونه‌ای تغییر می‌دهد که بتواند به موجودات دیگری هم سرایت کنند. این انگل علاوه بر انسان، می‌تواند طیف وسیعی از حیوانات را آلوده کند.
گربه‌ها هم توکسوپلاسما را انتقال می‌دهند و وقتی موشها به این انگل مبتلا می‌شوند رفتارهای بی پروا تری دارند و خود را بیشتر به خطر می‌اندازند و در نتیجه احتمال آنکه شکار گربه‌ها شوند بیشتر می‌شود. تحقیقات اولیه در مورد انسان‌های مبتلا به توکسوپلاسما نشان می‌دهد این افراد احتمالا واکنش‌های کندتر و رفتارهای بی پروا تری دارند.
