مثبت زندگی: اشتباهات در استفاده از زبان بدن گاهی می‌تواند برای شما گران تمام شود، اشتباهاتی که بیش تر در افرادی که فکر می‌کنند نسبت به زبان بدن آشنا هستند و اطلاع دارند روی می‌دهد، و مشکل اینجاست حتی نمی‌دانند که از این نوع از زبان بدن در موقعیتی اشتباه استفاده می‌کنند. پس این مشکل می‌تواند جدی و دردسر ساز باشد. با ما همراه باشید تا ۸مورد از این اشتباهات زبان بدن را با هم مرور کنیم.
علی رغم ارتباطات شفاهی و کتبی، ارتباط غیر کلامی یک زبان حقیقی نیست. تفسیر درست یا غلط اشارات غیر کلامی خاص، توسط افراد آزادانه صورت می‌گیرد. پس در مورد این اشارات زبان بدن هشیار باشید:
زل زدن: “مراقب باشید به کجا نگاه می‌کنید”
ما بارها و بارها در رابطه با ارتباط چشمی هنگام به کارگیری زبان بدن و برقرای ارتباط صحبت به میان آوردیم. ولی زل زدن با ارتباط چشمی متفاوت است.
چگونه ارتباط چشمی برقرار کنیم؟
اینکه چشمان ما به کجا خیره و متمرکز شده است کاملاً آشکار است اما گاهی خودمان به آن توجهی نمی‌کنیم. ممکن است این را از همکار خانم‌تان شنیده باشید که ” فلانی همیشه به من زل می‌زند.” پس مراقب باشید که مدت زمان و نوع نگاه شما می‌تواند همانند یک شمشیر دو لبه باشد.
تماس‌های فیزیکی در زبان بدن
برقراری تماس جسمی با شخص دیگر می‌تواند نزدیکی و صمیمیت را نشان دهد، یا نشانگر همدردی و نگرانی باشد (مثلاً وقتی دستتان را روی دست یا شانۀ طرف مقابل می‌گذارید).
اما گاهی ممکن است دیگران یک تماس بی قصد و غرض و ساده را هم اشتباه برداشت کنند آن را بی احترامی و رد کردن مرز ارتباطی تلقی کنند یا آنرا به عنوان نشان دهنده تسلط یا پایین آوردن خودشان تفسیر کنند. دیگران را با احتیاط و دقت لمس کنید. بدانید چه شخصی در چه جایگاهی و با چه میزان صمیمیت و آشنایی مقابل شما قرار دارد.
خمیازه کشیدن: “به اندازۀ کافی نخوابیدی؟”
ممکن است زمانی که با همکارتان صحبت می‌کنید این اتفاق را تجربه کرده باشید- یک خمیازۀ سرکوب شده را رها می‌کنید و بعد خوب نخوابیدن‌تان در شب گذشته را بهانه می‌کنید- و عکس العمل فوری طرفتان این است که “حوصله‌ات را سر بردم؟”. چه بهانۀ غیر ماهرانه‌ای آوردی!
گاهی نمی‌شود جلوی خمیازه را گرفت و در بسیاری از مواقع هم می‌توان. اگر توانستید، این حرکت را مخفی کنید و یا از وقوع آن جلوگیری کنید. نمی‌توانید تصور کنید خمیازه کشیدن تا چه اندازه تاثیر منفی بر روی ارتباط شما و طرف یا طرف‌های مقابلتان دارد.
دست دادن و زبان بدن : “شل و سرد، بدون صمیمیت”
دست دادن شما به طور خاص موقع مصاحبۀ کاری یا ملاقات با افراد جدید بسیار مهم و امری اجتناب نا پذیر است که از همین بعد هم اهمیت زیادی در ارتباطات اجتماعی دارد. دست دادن باید محکم باشد، البته نه خیلی محکم.
یک دست دادن بی روح و شل می‌تواند نشانۀ عدم علاقه و میل شما باشد. این نوع دست دادن و یا حرکت دادن طولانی مدت و متدام یک تصور اولیۀ خیلی بد را شکل می‌دهد هر کدام می‌تواند یک تاثیر اولیه بد را برای طرف مقابل شما داشته باشد.
فضای شخصی: “از حباب من برو بیرون!”
همگی ما حبابی را به عنوان فضای شخصی اطرافمان با خودمان حمل می‌کنیم- منطقۀ امنی که دیگران باید بیرون آن بمانند، مگر اینکه خودمان اجازۀ ورود به آنها داده باشیم.
این فضا بسته به محل زندگی، جنسیت، شخیصت و حتی سن و سال می‌تواند متفاوت باشد. برخی، افراد را در کمتر از یک متری خود نمی‌توانند تحمل کنند و برخی با در کنار دیگران قرار گرفتن مشکلی ندارند. این شما هستید که باید تشخیص دهید تا چه اندازه به یک فرد می‌توانید نزدیک باشید و یا حتی وارد این فضای شخصی شوید.
نزدیک شدن بیش از حد به کسی می‌تواند باعث ناراحتی یا حتی عصبانیت او شود. پس برای رعایت جوانب اطمینان سعی کنید فاصله مناسب را با افراد اطراف خود حفظ کنید.
لبخند زدن: “به چی لبخند میزنی؟”
لبخندها نیازمند مهارتند و اغلب برداشت‌های آزادانه‌ای توسط افراد از آنها می‌شود. گاهی اوقات رابطه شما را صمیم‌تر و گاهی بی احترامی تلقی می‌شوند.
چگونه لبخند زیبایی داشته باشیم
لبخند زدن در وقت و مکان نادرست می‌تواند به عنوان توهین، بی احترامی و حتی مسخره کردن برداشت شود. همچنین تحقیقات نشان داده اند که مردان اغلب لبخند زدن بدون منظور زنان را به عنوان حرکت‌های سبک برداشت می‌کنند. همانطور که در مورد خیره شدن گفته شد، زمانی که موقع لبخند زدن می‌شود مراقب فضا و نشانۀ غیرکلامی که برای دیگران می‌فرستید باشید.
اما مد نظر داشته باشید از سوی دیگر نیز لبخند به جا و صحیح هم، می‌تواند به صمیمیت و بهتر شدن تاثیر اولیه کمک کند.
حرکات اضافی
ساییدن و فشردن دست‌ها، یا دیگر شکل‌های لمس کردن خودتان، می‌تواند توسط دیگران به عنوان نشانۀ رنج، ناراحتی یا مضطرب بودن شما برداشت شود.
سعی کنید از دست به کمر ایستادن، باز کردن پاها و حتی گاهی مواقع بی دلیل دست به سینه ایستادن خودداری کنید. هرچند استفاده به جا از این حرکات در جای خود کاربردهای فراروانی به همراه دارند.
ژست‌ها (حرکات بیانگر و اشاره )
بعضی از ژست‌ها، مانند واژه‌ها، معنی دارند، مثلا نشان دادن انگشت شست دست به دیگری که می‌تواند متناسب با فرهنگ‌های دیگر نشان از تایید یا حتی بی احترامی باشد.
نکته اینجاست که فرهنگ محل، و فردی که قرار است از زبان‌های اشاره استفاده کنید را باید بدانید و آشنایی داشته باشید، با این حال مراقب باشید، بعضی از حرکات در یک فرهنگ هیچ منظور خاصی در خود ندارند، اما همین حرکت در فرهنگ دیگر ممکن است معنی بسیار متفاوتی داشته باشد. مثلا “نشانه انگشت شست” یا همان “OK” در فرهنگ دیگری می‌تواند بسیار وقیح باشد و یا حتی به معنی “به مبارزه طلبیدن” باشد.
