کودک چقدر باید بخوابد؟
مثبت زندگی: مادران اغلب این سوال را میپرسند که کودک چقدر باید بخوابد؟
تردیدی نیست که خود کودک تنها کسی است که میتواند جواب این سوال را بدهد. بعضی از کودکان زیاد و بعضیها به طرز حیرتانگیزی کم میخوابند.
تا زمانی که کودک خوب غذا میخورد، هوای تازه کافی تنفس میکند و در جای خنکی میخوابد و احساس آرامش میکند، میزان خوابش را به خودش بسپارید.
نکاتی درباره خواب کودکان
در ماههای اول زندگی، اغلب بچهها اگر خوب شیر بخورند و دل درد هم نداشته باشند، فاصله بین دو وعده شیر را خوب میخوابند.
معدودی از کودکان هم هستند که از همان ابتدای تولد به طرز حیرتانگیزی کم میخوابند و مسأله و مشکلی هم ندارند.
اگر نوزاد شما از این دسته باشد، لازم نیست کاری بکنید.
هر چه کودک شما بزرگتر شود، خوابش به تدریج کمتر میشود. ابتدا متوجه خواهید شد که خواب عصر او کم شده است. وقتش که برسد سایر اوقات روز را هم بیدار میماند.
هر کودکی برای اوقات خواب و بیداری خود، برنامه مخصوص خودش را دارد. هر روز هم در همان ساعت از خواب بیدار میشود.
در اواخر سال اول، معمولا ۲ بار در روز چرتی میزند. بین یک تا یکونیم سالگی، یکی از این وعدهها را ترک میکند.
فقط در دوران نوزادی است که میتوانید میزان خواب بچه را کاملا به خودش واگذار کنید. کودک دو ساله به نسبت یک نوزاد، موجود بسیار پیچیدهتری است.
هیجان ، نگرانی ، ترس از خوابهای بد و رقابت با برادر یا خواهر، ممکن است او را از خوابی که به آن نیاز دارد، محروم کند.
به رختخواب رفتن
ترجیحا سعی کنید کودک خود را عادت بدهید که بلافاصله پس از خوردن غذا به رختخواب برود و بخوابد.
همچنین بهتر است که کودک، لااقل بعد از سه ماهگی که مسأله دل درد سه ماهه (کولیک) حل شده، عادت کند که تنها در رختخواب بماند.
اغلب بچهها میتوانند هم به خانه ساکت و هم به خانه نسبتا پر سروصدا عادت کنند.
بنابراین لزومی ندارد که روی نوک پنجه پا راه بروید و یا درگوشی حرف بزنید.
بهتر است نوزاد به سر و صداهای معمولی عادت کند که فقط در صورت شنیدن صدای غیرعادی از خواب بپرد.
نوزاد یا کودکی که در بیداری به صداهای موجود محیط عادت دارد، میتواند در موقع حرف زدن و خندیدن مهمانها، شنیدن صدای معمولی رادیو و تلویزیون و… بخوابد و با صدایی بیدار نشود.
دمر یا به پشت؟
اغلب نوزادان از همان ابتدای تولد ظاهرا راحتترند که روی شکم بخوابند.
این قضیه بهخصوص در بچههایی که دل درد سهماهه دارند، بیشتر دیده میشود.
فشاری که به معدهشان میآید، تا حدی درد ناشی از نفخ معده را تسکین میدهد.
بقیه بچهها خیلی برایشان فرق نمیکند که به چه شکلی بخوابند و یا ترجیح میدهند به پهلو بخوابند.
در مورد نوزادی که به پشت میخوابد، خطراتی وجود دارد.
یکی آنکه اگر استفراغ کند، احتمال اینکه مواد استفراغ داخل حلقش بپرد و او را خفه کند زیاد است.
دیگر اینکه کودک همیشه سرش را به طرف مرکز اتاق میگرداند و این باعث میشود که یک طرف سرش کاملا مسطح شود.
البته این تغییر، صدمهای به مغز نمیزند، ولی شاید سالها طول بکشد تا جمجمه حالت عادی خود را پیدا کند.
اگر زود متوجه شوید شاید بتوانید نوزاد را عادت بدهید که سرش را به هر دو طرف بگرداند.
یعنی هر بار که او را در تخت میگذارید، جای سر و پاهای او را عوض کنید.
غالبا یک نقطه از اتاق است که نوزاد دوست دارد به آن نگاه کند. سرش را به همان مسیر برمیگرداند و به این ترتیب هر دو طرف جمجمه اش به تناوب به یک سو میچرخد.
کودک در عرض چند هفته به شیوه همیشگی خوابیدن خود عادت میکند و دیگر نمیتوان آن وضعیت را تغییر داد.
بهتر است نوزاد را عادت دهید که اگر دلش میخواهد، از همان ابتدا روی شکم بخوابد.
بعدها موقعی که غلتیدن را یاد گرفت، میتواند این وضعیت را عوض کند.
مشورت با پزشك
بعضی از متخصصان ارتوپدی با دمرو خوابیدن نوزاد مخالفند.
چون معتقدند که نوزاد اساسا مایل است پاهایش را زیاد به طرف داخل شکم یا بیرون از آن بکشد.
این تمایل احتمالا با خوابیدن روی شکم تشدید میشود که میتواند مشکلاتی در راه رفتن او به وجود بیاورد.
البته حتی اگر این موضوع واقعیت داشته باشد، وقتي کودک بزرگ میشود و میتواند راه برود، این مسأله حل میشود.
اما بهترین کار این است که از پزشک کودکتان در این مورد سوال کنید.
بعضی از پزشکان توصیه میکنند بهتر است از ابتدا با کمک متکاهای محکم به کودک بیاموزیم که به پهلو بخوابد.
اما انجام این کار مشکل است، چون نوزاد همیشه از کنار متکا لیز میخورد و به پشت یا شکم میخوابد.
در هر حال، بعضی از کودکان در ۶ ماهگی ترجیح میدهند که به پهلو بخوابند.