مثبت زندگی: یک متخصص مغز و اعصاب درباره موانع رانندگی برای بیماران مغز و اعصاب میگوید: لازم است، نظام پزشکی، انجمنهای پزشکی و راهنمایی رانندگی با یکدیگر پروتکلی را تنظیم کنند که در آن مشخص شود، کدام دسته از بیماران مغز و اعصاب اجازه رانندگی ندارند.
بیماری پارکینسون
فرد مبتلا به بیماری پارکینسون حرکاتش کند میشود و سرعت عملش کاهش مییابد و در تکلم، راه رفتن و غذا خوردن حرکاتش کند میشود.در رانندگی که نیاز به پاسخدهی سریع وجود دارد، مانند ترمز سریع و… این بیماران سرعت عمل لازم را نمیتوانند داشته باشند. به بیان دیگر نشانه پارکینسون صرفا لرزش دست نیست، فرد عموما دچار کندی حرکت است، شخص کندی حرکت و کندی فرآیند تفکر را دارد.
اگر پارکینسون کنترل شود، شخص میتواند رانندگی کند. در غیر این صورت رانندگی این افراد خطرناک است.به عبارت دیگر ممکن است در رانندگی فرد مانعی را ببیند که در کسری از ثانیه باید تصمیم بگیرد. در برخی موارد فرد مبتلا به پارکینسون این قدرت را ندارد و واکنش به کندی انجام میشود.
بیماران مصروع
مساله مهمتر از پارکینسون، بیماران مبتلا به صرع است، چون این بیماری هشدار نمیدهد و بدون اینکه علائم اولیه داشته باشد، تشنج اتفاق میافتد. شخص به طور ناگهانی کاهش هوشیاری پیدا میکند و یا در مواردی از صرع ارتباط فرد با محیط قطع میشود و متوجه نمیشود.
به بیان دیگر بر اساس علم پزشکی شخصی که مبتلا به صرع است، اجازه رانندگی نباید داشته باشد مگر آنکه بتواند از پزشک معالج گواهی سلامت بگیرد. به عبارت دیگر، فرد مبتلا به صرع که در حال حاضر بیماریاش کنترل شده و سالیان متمادی است که دیگر تشنج نمیکند، این فرد میتواند اجازه رانندگی داشته باشد.
در غیر این صورت شخصی که طی سال چندین بار تشنج میکند، اجازه رانندگی نباید داشته باشد چون ریسک این کار بسیار بالا است.
معافیت سربازی
در حال حاضر اگر فردی به دلیل ابتلا به بیماری صرع، معافیت سربازی گرفته باشد، برای او گواهینامه رانندگی، صادر نمیشود. اگر بیماری کنترل شده باشد، میتواند گواهی را اخذ کند. این گواهی حتی چند سال بعد از دریافت معافیت هم صادر میشود و معافیت را دچار مشکل نمیکند.
قانون کلی این است که شخصی که مبتلا به صرع است، نباید رانندگی کند. این در حالی است که بارها بیمار مصروع حین رانندگی، دچار تشنج شده است و ممکن است در گزارشهای راهنمایی و رانندگی علت خواب آلودگی ذکر شود.
صرع کوچک
در صرع کوچک حملات کوتاه یا به صورت مکث است، فرد برای چند ثانیه ارتباطش با محیط قطع میشود، این حالت مشکلات حرکتی ایجاد نمیکند و فرد میتواند رانندگی هم داشته باشد.
بیماری ام اس(M.S) و ترومای سر
لازم است نظام پزشکی، انجمنهای پزشکی و راهنمایی رانندگی با یکدیگر پروتکلی را تنظیم کنند که در آن مشخص شود کدام دسته بیماران مغز و اعصاب اجازه رانندگی ندارند. به طور مثال فردی که دچار سکته مغزی شده است به دلیل ضعف اندام، کندی حرکت پیدا میکند و مانند بیماران مبتلا به پارکینسون نمیتواند واکنش سریع داشته باشد در نتیجه خطر تصادف افزایش مییابد. همچنین بیماران مبتلا به ام اس اگر بیماریشان شدید باشد، رانندگی میتواند خطرناک باشد. بیماران دچار ترومای سر بعد از طی مراحل درمانی دچار کندی حرکت هستند و این موارد نوعی معلولیت به حساب میآید.
آب و هوای مناسب
بیماران ام اس گرما برایشان خوب نیست، گرما سبب اختلالات حرکتی یا احساس گزگز در سر و صورت میشود. همچنین فردی که سکته مغزی کرده است تا چند ماه اول به جهت ارتفاع اجازه سفر هوایی و سفر به مسیر های کوهستانی که از ارتفاع بالایی برخوردار است را ندارد.