مثبت زندگی: امروزه تصورهاي غلطي درباره ورزش و همچنين اهميت، روش‌ها و دستاوردهاي آن وجود دارد كه مانع از ورزش‌كردن بسياري از شهروندان مي‌شود. در ادامه به برخي از اين تصورات اشتباه اشاره كرده و پاسخي كوتاه به آنها می‌دهیم:
انجام فعاليت‌هاي جسمي هزينه زيادي از جمله نياز به تجهيزات، كفش و لباس ورزشي دارد. بايد براي استفاده از تاسيسات ورزشي پول پرداخت.
فعاليت جسمي را مي‌توان تقريبا هر جايي بدون هيچ تجهيزاتي انجام داد. حمل كردن خريدهاي روزمره، كتاب يا بچه‌ها فعاليت‌هاي جسمي خوبي به حساب مي‌آيند، حتي بالا رفتن از پله‌ها هم ورزش خوبي است. پياده‌روي كه مي‌توان آن را توصيه شده‌ترين و رايج‌ترين فعاليت جسمي دانست و مطلقا رايگان است. اغلب نواحي شهري داراي پارك و آبنما يا ساير محل‌هاي پياده‌روي هستند و مكان‌هايي ايده‌آل براي راه‌رفتن، دويدن يا بازي‌كردن هستند. حتما لازم نيست به يك سالن ورزشي، استخر يا ساير تاسيسات ورزشي خاص برويد تا از لحاظ جسمي خود را فعال كنيد.
خیلی گرفتارم، فعاليت جسمي كلي وقت مي‌گيرد.
دستكم 30 دقيقه فعاليت جسمي ملايم هر روز براي حفظ سلامتي شما كافي است. منظور اين نيست كه همه كارهاي‌تان را متوقف كنيد. اغلب مي‌توان تحرك را در فعاليت‌هاي معمول، روزانه در محل كار، مدرسه يا خانه تلفيق كرد. ضمنا مي‌توان فعاليت جسمي را به طور مقطعی در طول روز انجام داد، مثلا 10 دقيقه پياده‌روي تند، سه بار در روز يا 20 دقيقه فعاليت جسمي در صبح و 10 دقيقه در انتهاي روز. حتي اگر بسيار گرفتار باشيد هنوز مي‌توانيد 30 دقيقه فعاليت جسمي را درون برنامه‌هاي روزانه‌تان بگنجانيد.
كودكان ذاتا بسيار پرانرژي و فعال هستند و آرام نمي‌گيرند. لازم نيست براي تعليم و تشويق آنها به انجام فعاليت‌هاي جسمي وقت گذاشت.
بررسي‌هاي اخير نشان داده‌اند كه كودكان در سراسر جهان به طور فزاينده‌ای كمتر فعاليت جسمي انجام مي‌دهند و كم‌تحرك شده‌اند. اين امر به خصوص در مناطق فقير شهري صادق است. از زمان و منابعي كه صرف تربيت بدني مي‌شد كاسته شده و بازي‌هاي كامپيوتري و تلويزيون جاي اوقات پرتحرك قبلي را گرفته‌اند. تخمين زده مي‌شود كه در بسياري كشورها، چه توسعه‌يافته و چه در حال توسعه، بيش از دوسوم كودكان و نوجوانان فعاليت جسمي به قدر كافي انجام نمي‌دهند.
فعاليت جسمي ناكافي در كودكان مي‌تواند پيامدهاي بهداشتي درازمدتي داشته باشد. فعاليت جسمي روزانه براي كودكان و نوجوانان از لحاظ بهداشت جسمي، رواني و اجتماعي منافع مهمي به دنبال دارد. فعال‌بودن بالقوه به كودكان و نوجوانان كمك مي‌كند تا به توازن و هماهنگي برسند، استخوان‌ها، مفاصل و عضلات سالم داشته باشند، وزن بدن‌شان را كنترل و چربي‌هاي‌شان را كم كنند و كارايي قلب و ريه‌هايشان را بالا ببرند. بازي‌ها و مسابقات و ساير فعاليت‌هاي جسمي به كودكان و نوجوانان، فرصت‌هايي براي خودبيانگري، اعتماد به نفس پيداكردن، احساس موفقيت و تعامل و تلفيق اجتماعي مي‌دهد.
فعاليت جسمي همچنين از به وجود آمدن احساس اضطراب و افسردگي پيشگيري و اين احساسات منفي را مهار مي‌كند. شركت‌كردن در ورزش و فعاليت‌هاي جسمي تحت هدايت مناسب مي‌تواند ساير رفتارهاي سالم مثل اجتناب از سيگاركشيدن، مصرف الكل و موادمخدر و رفتارهاي خشن را نيز در كودكان و نوجوانان تقويت كند. الگوهاي فعاليت جسمي كسب‌شده حين دوران كودكي و نوجواني با احتمال بيشتري در سراسر زندگي حفظ مي‌شوند. بنابراين اساسي را براي يك زندگي سالم و فعال فراهم مي‌آورند.
فعاليت جسمي براي اول زندگي است، در سن و سال من ديگر نيازي به اين كارها نيست.
فعاليت جسمي مي‌تواند كيفيت زندگي را به شيوه‌هاي بسيار براي مردماني از همه سنين بهبود بخشد. شيوه زندگي فعال به اشخاص مسن‌تر امكان ملاقات‌هاي مرتب با همسن‌هاي‌شان و ايجاد دوستي‌هاي جديد، حفظ شبكه‌هاي اجتماعي و تعامل با ساير افراد از همه سنين را مي‌دهد. بهبود انعطاف‌پذيري بدني، تعادل و توان عضلات از «افتادن» (يك علت عمده معلوليت در ميان سالمندان است) جلوگيري مي‌كند. معلوم شده كه شيوع بيماري‌هاي رواني در ميان افرادي كه از لحاظ جسمي فعال هستند، كمتر است.
فعاليت جسمي تنها در كشورهاي صنعتي مورد استفاده دارد. مردم در كشورهاي در حال توسعه مشكلات ديگري دارند.
دركشورهاي در حال توسعه، ازدحام جمعيت، فقر، جرائم، ترافيك، كيفيت بد هوا، فقدان پارك‌ها، پياده‌روها، تسهيلات ورزشي و تفريحي و ساير مكان‌هاي امن، انجام فعاليت‌هاي جسمي را به انتخابي مشكل بدل مي‌كند. براي مثال در سائوپائولوي برزيل 70 درصد جمعيت شهر بي‌تحرك هستند، حتي در مناطق روستايي كشورهاي در حال توسعه گذراندن اوقات فراغت در حالت نشسته مثلا به تماشاي تلويزيون به طور فزاينده‌ای رايج شده است. عواقب چنين وضعيتي به همراه ساير تغييرات سبك زندگي، افزايش ميزان چاقي، ديابت و بيماري‌هاي قلبي است.
كشورهاي با درآمد كم و متوسط بيشترين عواقب را از اين بيماري‌ها و ساير بيماري‌هاي غيرمسري تحمل مي‌كنند. 77 درصد كل موارد مرگ و مير حاصل از بيماري‌هاي غيرواگيردار در جهان در كشورهاي در حال توسعه رخ مي‌دهد. اين بيماري‌ها همچنان در حال افزايش هستند. آنها بار سنگيني بر دوش نظام‌هاي مراقبت بهداشتي، منابع و اقتصاد اين كشورها مي‌گذارند. اين كشورها كه در تلاش براي كنترل اثر بيماري‌هاي واگيردار هستند، همزمان با افزايش فشار ناشي از شيوع بيماري‌هاي غيرواگيردار مواجه شده‌اند. فعاليت جسمي به همراه رژيم غذايي سالم و سيگار نكشيدن شيوه‌ای كارآمد و مقرون به صرفه براي ارتقاي بهداشت عمومي در كشورهاي كم‌درآمد يا با درآمد متوسط است.
