مثبت زندگی: بعضی از بچهها هنگام انجام تکالیف مدرسه سروصدا راه میاندازند، با والدین بحث میکنند، مدام مدادهایشان را میتراشند، تلفنی با دوستانشان صحبت میکنند، نیم ساعت یا بیشتر صرف پیداکردن کتاب و دفترشان میکنند و در آخر هم نمیتوانند خودشان را برای انجام تکالیف آماده کنند و کارهایی مشابه برای تمیزکردن اتاقشان انجام میدهند. این بچهها احساس ناتوانی و استیصال میکنند، درست همانطور که گاهی بزرگترها هم هنگامی که کارهای زیادی دارند، دچار چنین احساسی میشوند.
بچهها نمیدانند باید از کجا شروع کنند؟ بیشتر این بچهها دارای عزت نفس ضعیف و اعتمادبهنفس کمی هستند، نگرانند و فکر میکنند بچههای دیگر توانایی خاصی برای انجام کارها دارند که آنان فاقد آن هستند. هنگامی که همسالان آنها درباره آرزوها یا اهدافشان، مثلا رفتن به دانشگاه یا سفر به دور دنیا صحبت میکنند، آنها میگویند هیچ هدف یا آرزویی ندارند. آنها تصور میکنند که طفرهرفتن و ناتوانی ویژگی شخصیتی است که با آن متولد شدهاند و نمیتوانند آن را تغییر دهند؛ اما والدین باید همانطور که به کودک خود روش غذاخوردن، لباسپوشیدن و دیگر مهارتها را یاد میدهند، به او بیاموزند که تعلل و اظهار عجز چیزی نیست که کودک با آن به دنیا آمده باشد یا جزو تفکیک ناپذیر شخصیت او باشد؛ بلکه فقط یک عادت است و عادتها را هم میتوان تغییر داد و به روشهاي زير اصلاح كرد:
1- هنگامی که فرزند شما خیلی خسته است و اظهار ناتوانی میکند به او کمک کنید تا کارش را به بخشهای کوچکتر تقسیم کند و سپس یکی را انتخاب و شروع کند؛ براي مثال برای انجام تکالیفش، از یک درس شروع کند یا برای مرتب کردن اتاقش از یک مورد شروع کند. مثلا ابتدا لباسهای کثیف و تمیز را جدا کرده و هريك را در جای خودش بگذارد. سپس به جمعآوری کتابها بپردازد.
2- گاهی بچهها نمیدانند انجام کارهایشان چه مدت طول میکشد و با خود میگویند «نمیرسم این کارها را الان انجام دهم. صبر میکنم یک روز که حسابی وقت داشتم، تمام این کارها را انجام میدهم» برای حل این مشکل از کودکتان بخواهید در یک زمان مشخص کاری را که انتخاب کرده، انجام دهد. برای بچههای 12سال یا بزرگتر یک ساعت، برای کوچکترها نیمساعت و برای سنین قبل از دبستان 5 الی 10 دقیقه وقت تعیین کنید؛ البته میتوان براساس روحیه و میزان دقت و توجه کودک زمان را تنظیم کرد. به آنها نشان دهید که در یک مدت زمان کوتاه، چقدر کار مفید میتوان انجام داد. به کودک خود کمک کنید تا هنگام انجام یک کار، کارهای دیگرش را نادیده بگیرد و هرگز در نیمه کاري، به سراغ کار بعدی نرود.
3- چنانچه فرزندتان در مدت تعیین شده کار موردنظر را به اتمام رساند، حتما او را تشویق کنید یا حتی پاداشی برایش در نظر بگیرید. هرگز توقع نداشته باشید که یکباره فرزندتان 180 درجه تغییر کند؛ بلکه با صبر و حوصله به او کمک کنید تا کمکم تغییر کند.