مثبت زندگی: در بین نارساییهای کودکی، اختلالات ارتباطی از جمله شایعترین این نارساییهاست. رشد و تکامل زبان و گفتار در کودکان تاثیر عمیقی بر سایر جنبههای رشدی آنان دارد و بروز اختلال در هر یک از جنبههای گفتار، از جمله روانی گفتار، باعث ایجاد مشکلات مختلف روحی، روانی و عاطفی در کودک میشود.
لکنت یکی از شایعترین و در عین حال پیچیدهترین اختلالات گفتاری است که متناسب با شدت و عوارض ایجاد شده، فرد را به درجات مختلف در زندگی فردی و اجتماعی دچار آشفتگی و نگرانی ساخته و باعث ایجاد اختلال در ارتباط فرد با سایرین میشود. بسياري از كودكان دچار لكنت، ناراحتي روانشناختي قابل ملاحظهاي را تحمل ميكنند و لكنت زبان زندگي روزمره بسياري از كودكان مبتلا را مختل ميكند. در كودكان سنين پيشدبستاني و سنين مدرسه مبتلا به لكنت زبان، ميزان بروز اضطراب اجتماعي و امتناع از رفتن به مدرسه و ساير علائم اضطراب شايعتر است.
بروز لکنت زبان نسبتا زودرس است. آغاز ناگهانی لکنت زبان معمولا بین 2 تا 7 سالگی اتفاق میافتد و بیشترین میزان وقوع آن در 5 سالگی است. در موارد متعدد دیگر، لکنت زبان به هنگام شروع مدرسه یعنی حدود 6 سالگی بروز میکند.
میزان شیوع این نارسایی تا قبل از بلوغ 1 درصد و در نوجوانی 8/0 درصد برآورد شده است و از نظر نسبت در پسران تقریبا 3 برابر دختران برآورد میشود. اين اختلال در اعضاي خانواده كودكان مبتلا شايعتر از جمعيت كلي است (كاپلان و سادوك، 2007). پیشآگهی این نارسایی مثبت است زیرا حدود 40 درصد از مبتلایان به آن تا پیش از ورود به دبستان و 80 درصد نیز تا دوره نوجوانی بهبودی حاصل میکنند(کاشانی و وزیری، 1387).
ویژگیهای تشخیصی
تکلم نابهنجار، گفتاری است که با بیان عادی وگفتار عموم افراد تفاوت قابلتوجهی دارد. این تفاوت در حدی است که موجب جلب توجه دیگران شده، ارتباط را مختل ساخته و فرد مبتلا و شنونده هر دو دچار ناراحتی و خستگی میشوند. لكنت زبان اختلالي است كه در آن جريان طبيعي گفتار بر اثر رويدادهاي حركتي و غيرارادي گفتاری از بين ميرود. حوادث مختلفي در زمينه حركات گفتار ممكن است سبب اختلال در روانی گفتار شوند.
لكنت زبان شامل يك يا چند مورد زير است: تكرار هجاها یا کلمات، کشیدهگویی صداها، گیر در شروع کلمات، وارد كردن صداهای اضافي، مكث بين كلمات، جايگزينی مشهود كلمات براي اجتناب از وقفه و وقفه خاموش يا قابل شنيدن، جانشینسازی کلمات برای اجتناب از کلماتی که تلفظ دشواری دارند، واژههایی که با یک فشار فیزیکی مضاعف تولید میشوند.
لكنت زبان شديد اصولا حاوي خصوصيات ثانويهاي است كه ممكن است شامل اختلال در تنفس، لب ورچيدن و قفل زبان باشد. این نارسایی ممکن است با نشانههای بدنی مانند پلک زدن، تیک، لرزش، تکانهای سر و گره کردن مشتها همراه باشد. رفتارهاي اضافي نظير شكلك، حركات ناگهاني سر يا حركات غيرطبيعي بدن در حين تكلم منقطع نیز شايع هستند. اضطراب انتظاری وقوع لکنت زبان، در بسیاری از مبتلایان به این نارسایی دیده میشود. همچنین این نارسایی ممکن است در شرایط پر فشار هیجانی بدتر شود. البته به نظر میرسد که لکنت زبان در بیشتر موقعیتها مثل همخوانی، آواز خواندن یا صحبت کردن با حیوانات و اشیاء بیجان ظاهر نمیشود (اورکی و همکاران، تحت چاپ).